سنگ ریزه یا سبز: چه اتفاقی برای دشت ساحلی آلاسکا خواهد افتاد؟

L.اگر در دشت ساحلی آلاسکا در مقیاسی وجود دارد که گرفتن آن دشوار است. اینجا مکانی وحشی است که در آن گله‌های کاریبو در کمان‌های پهن در اطراف گرگ‌ها و خرس‌ها حرکت می‌کنند، گاوهای مشک در میان بیدهای کوتوله چرا می‌کنند و ژیروس‌ها در زمین به دنبال پرندگان آبزی می‌گردند. پوشش زمینی تاندرا – پایه ای ضخیم از پوشش گیاهی مرطوب و کوتاه مدت – در بالای یخبندان دائمی قرار دارد که حداقل از آخرین عصر یخبندان وجود داشته است.

خوشه‌های قابل توجهی از ساختمان‌های فلزی درخشان نیز با این چشم‌انداز پر شده‌اند: چاه‌های نفت، مخازن ذخیره‌سازی و ژنراتورها – که همگی توسط سیستم گسترده‌ای از جاده‌ها و خطوط لوله به هم متصل شده‌اند. خلیج پرودو، در مرکز دشت ساحلی شمالی آلاسکا، یکی از بزرگترین میدان های نفتی در آمریکای شمالی است. بیش از 800 چاه بیش از 300 مایل مربع امتداد دارند و نفت را از اعماق زیرزمین استخراج می کنند.

کاریبوها به اینجا از طریق کوه های چشمگیر بروکس بدون موانع ساخته شده توسط انسان مهاجرت می کنند، تنها زمانی که به دشت می رسند سر خود را زیر خطوط لوله خم می کنند. خرس‌های قهوه‌ای مانند نوجوانانی که تحت الشعاع نگهبانان مرکز خرید قرار گرفته‌اند، در میان توندرا زیر نظر کارگران نفت می‌پیچند. و گرگ ها هوا را بو می کشند تا رایحه های مخلوط طعمه و گازوئیل را باز کنند.

به یک معنا، این ترتیب کار می کند. شرکت‌های نفتی که ممکن است تمایلی به بررسی بیشتر عمومی نداشته باشند، قوانینی را در مورد نحوه زندگی و کار در میادین نفتی وضع کرده‌اند. اکثر سفرهای مستقیم به تندرا برای کارگران ممنوع است و هرگونه تعامل با حیوانات ممنوع است. برای مکانی با جاده های زیاد و حیات وحش بسیار، برخورد با وسایل نقلیه به طور شگفت انگیزی نادر است. قلب این چشم انداز صنعتی به طور غیر منتظره ای ناب است.

اما با وجود این اقدامات احتیاطی، اکوسیستم از تعادل خارج شده است. زیرساخت های نفتی محل های لانه سازی مصنوعی را برای شکارچیان غیرعادی مانند کلاغ ها فراهم می کند. روباه‌های قرمز که احتمالاً توسط منابع انسانی غذا و گرما جذب شده‌اند، برای کشتن و جابجایی روباه‌های قطبی به خلیج پرودهو نقل مکان کرده‌اند. گرد و غبار دمیده شده از یک جاده شن می تواند در زمین همسایه جمع شود و آب شدن برف را تسریع کند. این اختلالات – شاید بیشتر از رهبران صنعت نفت و افرادی که در ابتدا آنها را تنظیم می کنند – نیمه عمر طولانی دارند.

دنبال نفت ذاتا زودگذر است. چاه های انفرادی در نهایت خشک می شوند یا دیگر سودآور نیستند. کل زمینه ها در حال کاهش است. شرکت ها شرط بندی می کنند که کارناوال تمرینات، فولاد و بازیگران خود را به جای دیگری در دشت ساحلی منتقل کنند. ساختمان ها ممکن است ناپدید شوند، اما ارواح زیرساخت ها اغلب باقی می مانند. در غیاب برنامه‌های بازیابی مناسب، محیط آشفته بر گونه‌های بومی برای دهه‌های آینده همچنان تأثیر خواهد گذاشت. برخلاف مناطق استوایی، که در آن اختلالات انسانی را می توان به سرعت با رشد سبز جدید برطرف کرد، قطب شمال شکننده و باز باقی می ماند.

شرکت های نفتی ده ها سال برای بازسازی این میادین با درجات مختلف موفقیت کار کرده اند. آن‌ها سنگ‌ریزه‌ها را از جاده‌های قدیمی و محل‌های حفاری منسوخ حذف می‌کنند تا بازسازی را تسهیل کنند، اغلب منطقه پاک‌شده را دوباره کاشت می‌کنند تا خاک را به حالت طبیعی‌تر بازگرداند. در نگاه اول، تشخیص چنین مکان هایی از پوشش گیاهی اطراف دشوار است، اما با بررسی دقیق تر، بیشتر آنها علائم واضحی از اختلال گذشته را نشان می دهند و به نظر می رسد برخی از آنها اصلاً بهبود نیافته اند.

بوم شناسان مرمت بازسازی تاندرا را دشوار یافته اند. اگرچه کاملاً غیرعادی است، اما نمک روی شن به دست آمده از دشت ساحلی قطب شمال می تواند به داخل خاک نفوذ کند و حتی پس از برداشتن سنگ ها مانع رشد جدید شود. پروژه‌های حذف جاده‌ها گاهی اوقات شن‌های بیش از حد را حذف می‌کنند، یخ‌های دائمی را آشکار می‌کنند، ذوب را تسریع می‌کنند و سرزمینی را که زمانی سخت به دریاچه تبدیل می‌کنند. حتی زمانی که یک مکان با موفقیت با چمن کاشته می شود، غازها می توانند برای لذت بردن از شاخه های تازه هجوم ببرند و آن مکان ها را دوباره به لکه های برهنه از گل بچرخانند.

نگهداری موفقیت آمیز دشت ساحلی آلاسکا به عوامل بسیاری بستگی دارد و احتمالاً نیازمند چندین دهه نظارت و تعدیل و همچنین تعهد طولانی مدت از سوی صنعت و تنظیم کننده است. کلید این موفقیت برای شرکت‌های نفتی و ذینفعان زیست‌محیطی خواهد بود که از قبل هزینه‌های واقعی توانبخشی – مالی و غیره – و نتایج ملموس درمان‌های مختلف را تعیین کنند. چنین وضوحی می تواند تلاش های توانبخشی را در آلاسکا و جاهای دیگر تسریع کند. این فقط یک تمرین گذشته نگر نیست، بلکه آینده نگر است.

در واقع، آلاسکا به نظارت بر منطقه 1002، منطقه ای به وسعت 2300 مایل مربع از پناهگاه ملی حیات وحش قطب شمال، با وجود توقف موقت اکتشاف و حفاری پناهندگی، ادامه می دهد. از آنجایی که برنامه‌های اکتشاف در این چشم‌انداز بکر در مرز شرقی میادین نفتی موجود و سایر نقاط دشت ساحلی سرعت می‌گیرد، ما هنوز برنامه‌های قابل اجرا و مقیاس‌پذیر بازسازی تاندرا را برای مقابله با اقدامات گذشته، مهم نیست که توسعه‌دهندگان انتظار دارند، نداریم.

شرکت‌های نفتی و تنظیم‌کننده‌ها باید تلاش‌های نوپای خود را برای ترمیم آسیب‌هایی که قبلاً ایجاد شده است افزایش دهند و اطمینان حاصل کنند که اقدامات پاک‌سازی در فرآیندهای برنامه‌ریزی و اجرا در هنگام گسترش به مناطق جدید ادغام می‌شوند. حالا ما باید تصمیم بگیریم که بعد از اینکه توجهمان را به جای دیگری معطوف کردیم، دشت ساحلی صد یا هزار سال دیگر چه شکلی باشد.

جاناتان اسلاگ برای برنامه قطب شمال برینگ کار می کند WCS (انجمن حفاظت از حیات وحش). او نویسنده جغدهای یخ شرقی است که برنده جایزه PEN / EO Wilson برای علوم ادبی در سال 2021 شد، در سال 2020 توسط نیویورک تایمز به عنوان یک کتاب برجسته معرفی شد و در فهرست بلند جایزه ملی قرار گرفت. برای کتاب ادبیات مستند

این مقاله در ابتدا در Undark منتشر شد. مقاله اصلی را بخوانید.